نباید نوشته می شد (۲)
پروازی که ساعت شش و دوازده دقیقه صبح هجدهم دی ماه از فرودگاه بین‌المللی تهران برخاسته بود، باید ساعاتی بعد و به سلامت در شهرکیف در اوکراین به زمین می‌نشست. باید مسافران آن پرواز به خانه خود می‌رفتند پیش آنها که دوستشان دارند و منتظرشان بودند. آن موشک‌ها نباید شلیک می‌شدند و این کتاب «نباید نوشته می‌شد». اما همه اینها رخ داد. بعد از آن موشک‌ها، زندگی برای بسیاری از بازمانده‌ها و نزدیکان دگرگون شد. خانواده‌های مسافران در فضای پیچیده‌ای از درد و رنج و خشم گرفتار شدند که با تنش‌های سیاست جهانی و پروپاگاندا و جعل و تغییر حقایق و روند قضایی در ایران، نه تنها التیام نیافت بلکه بیشتر و دردناک‌تر هم شد. این کتاب جلد دوم مجموعه «نباید نوشته می‌شد» است و تلاش می‌کند زوایا و گوشه‌های ناگفته‌ای را از آنچه نزدیکترین شاهدان این فاجعه از سرگذراندند به روایت خودشان ثبت کند.
«نباید نوشته می‌شد» تلاش برای ثبت صادقانه وقایع است تا عاملین و آمرین این فاجعه وحشیانه نتوانند با تغییر و جعل روایت‌ها، تاریخ خونبار و کشتارشان را دیگرگونه جلوه دهند. این نبردی است علیه فراموشی و جعل روایت.
(برکرفته از سایت انجمن)
Flight PS752, which had taken off from Tehran International Airport at 6:12 AM on January 8th 2020, was supposed to land safely in Kyiv, Ukraine, hours later. The passengers should have gone home to their loved ones who were waiting for them. Those missiles should not have been fired, and this book “Should Not Have Been Written”, should not have needed to exist. Yet, all of these events occurred. After the missiles, life changed dramatically for many survivors and relatives. The families of the passengers were trapped in a complex web of pain, anger, and suffering, compounded by global political tensions, propaganda, and the manipulation and alteration of facts during legal proceedings in Iran, which not only failed to provide healing but became more painful and severe. This book is the second volume in the “It Should Not Have Been Written” series and attempts to document the untold perspectives and experiences of those closest to the tragedy, in their own words.
“It Should Not Have Been Written” is an effort to truthfully record events so that the perpetrators and commanders of this brutal tragedy cannot alter and falsify the narrative. It is a struggle against forgetting and the falsification of stories.
