.قصه تهمینه <> Gheseh ye Tahmineh

قصه تهمینه

رمان ”قصه تهمینه” تازه ترین تجربه محمد محمدعلی درراه دستیابی به شیوه ـهای تازه و نو در داستان نویسی معاصر است که آثار متنوعی را در سه دهه حضور در عرصه داستان نویسی ایران ارائه می کند. ”دره هندآباد گرک داره” نخستین مجموعه داستان این نویسنده در سال 1354 و ”رعد و برق بی باران” نخستین رمان محمدعلی در سال 1370 منتشر شد. ”بازنشستگی”، ”چشم دوم”، ” دریغ از روبرو”، ”نقش پنهان”، ”باورهای خیس یک مرده” و ”آدم و حوا” از دیگر آثار وی است. قصه تهمینه داستان زن جوانی ”تهمینه” است که به بازی در فیلم های فارسی دهه 40 تمایل دارد و در ابتدا به گره افکنی در داستان می پردازد. حوادث نخستین داستان ریشه در اتفاقات اجتماعی دهه 40 در تاریخ معاصر ایران دارد و تهمنیه، برخاسته از توده های اجتماع ی این عصر است که بنا بر موقعیت اجتماعی خود سعی دارد پایگاه اجتماعی خود را بازشناسد. این زن جوان از هویت اجتماعی چندانی برخوردار نبوده و عملکردهای او در این رمان شخصیت فردی وی را تاحد یک تیپ شناخته شده اجتماعی پایین می آورد.
نویسنده دراین داستان بیشتر از گذشته به مفهوم ”قصه” اشاره می کند و به اعتقاد بسیاری از منتقدین، قصه تهمینه با بی پروایی مخاطب انبوه را مورد خطاب قرار می دهد، گویی او دراین سالیان به این نتیجه رسیده که سهم داستان نویسان معاصر بیش از تیراژهای کنونی است. به اعتقاد منتقدین این اثر، هنراصلی محمدعلی دراین رمان، شناخت آدم ها و تیپهای اجتماعی معاصر و تطبیق آن ها با شخصیت های افسانه و اسطوره ای گستره تاریخ ایران است. ”آدم هایی که در زمان های مختلف بارنک و لعاب تازه تری تکرار می شوند و هر بار برنامه های جدیدی را فقط به نام های قبلی اضافه می کنند.”