محمد محمدعلی، نویسنده و پژوهشگر ادبی، هفتم اردیبهشت ۱۳۲۷، در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. در غرب تهران، خیابان سلسبیل و هاشمی به دبستان می‌رود. اولین مشوق و مصحح دل نوشته‌های او، ترانه سرای رادیو، محمود سنایی (شهرآشوب) است. در دوره چهارساله دبیرستان مروی، نخست والیبالیست و سپس بازیگر نمایشنامه‌هایی می‌شود که (دکتر) ایرج امامی کارگردانی می‌کرد. در همین دوره به عضویت هیات تحریریه سالنامه مروی درمی‌آید و همچنین با نادرنادرپور شاعر و نخستین سخنگوی کانون نویسندگان ایران آشنا می‌شود. در سال ۱۳۴۶-۴۷ در مسابقات روزنامه‌نگاری مدارس با احراز مقام نخست، از وزیر آموزش و پرورش (خانم فرخ رو پارسا) لوح تقدیر می‌گیرد. محمدعلی دوره نظام وظیفه را در سپاه ترویج و آبادانی و در روستاهای کوردنشین مرزی سردشت سپری می‌کند. سپس از دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی لیسانس می‌گیرد. در سال ۱۳۵۴، همزمان با انتشار مجموعه داستان دره هند آباد گرگ داره با نسرین کیهانی ازدواج می‌کند و به استخدام سازمان بازنشستگی کشوری در می‌آید. سال ۱۳۵۷ پس از انتشار مجموعه داستان از ما بهتران به عضویت کانون نویسندگان ایران پذیرفته می‌شود و یک سال بعد، ۱۳۵۸، عهده‌دار مسئولیت امور مالی کانون نویسندگان می‌شود. پس از بازگشت از سفر شوروی (۱۳۵۹) فصلنامه برج را منتشر می‌کند.
محمد محمدعلی همچنین؛ در شمار شاعران و داستان نویسانی بود که به دعوت اتحادیه نویسندگان ارمنستان، به شهر ایروان دعوت شدند. این سفر اما پیش از آن که با دسیسه ی رژیم شاعر کش جمهوری ی اسلامی، در سپیده دم شانزدهم مرداد هزار و سیصد و هفتاد و پنج و با قتل آنان و سقوط اتوبوسشان به ژرفای دره؛ پایانی خونین بگیرد، با هوشیاری ی شاعران و نویسندگان حاضر در اتوبوسِ مرگ خنثی شد.
از آثار او همچنین می‌توان به رمان‌های “باورهای خیس یک مرده” و “جهان زندگان” نیز اشاره کرد که نگارش این دومی را در ونکوور به پایان رساند.
محمد محمدعلی، شامگاه پنج‌شنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۲ در ۷۵ سالگی درگذشت.
