.هی‌ هی‌، جبلی‌، قُم‌ قُم‌ <> Hey Hey Jebali, Ghom Ghom

هی‌ هی‌، جبلی‌، قُم‌ قُم‌

معرفی کتاب هی‌هی – جبلی – قم‌قم

کتاب هی‌هی – جبلی – قم‌قم اثر نویسنده‌ی معاصر رضا دانشور، با مضامینی متفاوت در قالب بیش از بیست داستان کوتاه به رشته‌ی تحریر در آمده است.

هی‌هی – جبلی – قم‌قم در دو بخش تنظیم شده که بخش نخست، بی‌نام اما بخش دوم عنوان «قصه‌های مهمل تلخک» را به خود اختصاص داده است. نویسنده در این اثر با استفاده از تکنیک‌های زبانی خاص و زبانی روان و ساده، لطمه‌ای به روان‌خوانی داستان نزده و توانسته است قصه‌هایی مجذوب کننده خلق کند.

او متولد سال 1326 در مشهد و فارغ‌التحصیل از دانشکده‌ی ادبیات از همین شهر است. او نخست در دهه 50 خورشیدی با چاپ داستان‌های کوتاه در نشریات و مجلات شناخته شد، اما در ادامه انتشار رمان «نماز میت» دانشور را به عنوان نویسنده‌ای توانمند در عرصه داستان‌نویسی ایران مطرح کرد.

از دیگر آثار رضا دانشور می‌توان داستان‌های بلند عاشورا، عاشورا؛ کپرنشین‌ها؛ شب روی ایوان؛ خانواده‌ی کوچک صبوحی و نمایش‌نامه‌های کجای سال دو هزار منتظرت باشم؛ خورشید روی یخ؛ شهر لوط؛ عقرب؛‌ ابوالقاسم فردوسی به روایت مرشد رستم خراسانی؛‌ سفر دوزخی آقای ارداویراف و شاهزاده و اژدها را نام برد.

داستان‌هایی که در این مجموعه می‌خوانید گلچینی از همین آثار است، بی‌شک نمی‌توان از این مجموعه‌ داستان‌ که برگزیده‌ای است توسط خود نویسنده بی‌تفاوت گذشت.

آن‌جایی که آن‌ها نشسته بودند، دیوارهایی کوتاه و سقفی پایین داشت. بخار، و یادگاری‌هایی که با سیخ سوخته‌ی کبریت و ذغال نوشته بودند، دیوارها را سراسر، پوشانده بود. بخار، به‌خصوص، همه‌چیز را پوشانده بود. در «چشم‌انداز»‌شان پشت مسافتی که حایل بود میان آن‌جا که نشسته بودند و «چشم‌انداز» هیچ چیز به وضوح دیده نمی‌شد. شاید باران ملایمی می‌آمد، شاید بهار بود، و شاید آن‌جا دشتی بود افتاده و مرده.

آن‌ها دو نفر بودند که آن‌جا، پشت میزی کوچک، روبه‌روی هم، نشسته بودند.

برای کسی که می‌تواند گوشه‌ای بنشیند و درباره‌ی دیگران تخیل کند، شاید آن‌ها مسافر بودند، شاید یکی‌شان مسافر بود یا از مسافرتی طولانی بازگشته بود یا در راه طولانی مسافرتی دور بود، شاید آن‌ها دوستانی بودند که سالیانی پیش با یکدیگر خاطرات مشترکی را ساخته بودند، شاید وقتی بسیار جوان بودند بوی بهار‌نارنج و دختران دم‌بخت را دوست داشتند، شاید هر دو قهرمانان از‌ پا‌ درآمده‌ی قصه‌ای عشقی بودند که اینک، نابه هنگام، زمان از‌ دست رفته‌ای را مرور می‌کردند و بی‌هیچ شتابی برای رفتن نشسته بودند و لب‌هاشان به آهستگی تکان می‌خورد.

نگاه‌شان به «چشم‌انداز» بود که مثل جزیره‌ای سبز میان زمین و هوا و در هاله‌ای از بخارهای رنگارنگ ایستاده بود. شاید، در نقطه‌ای از اقیانوس، باران‌ ریزی می‌بارید و انعکاس رنگین‌کمانش روی «چشم‌انداز» بخارهای گرداگرد جزیره را هفت رنگ می‌کرد.

(برگرفته از سایت کتابراه)