حافظ خراباتی (۸ جلدی)

پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت

آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد

آورده است:«در بیت چهار غزل(62) مراد و مرشد «پیر» ما که پیروان عشق و رندی هستیم،بما که از او پیروی میکنیم سخنی نغز گفت که باید به عمق معنی این گفته پی برد و با و درود فرستاد «آفرین» و آن سخن اینکه :

در آفرینش خداوند، هیچگونه اشتباهی رخ نداده است و هر کس هر چه میکند نتیجۀ خطا و اشتباه خود اوست، درود بر نظر مطهر و پاک و بی آلایش او باد که اینچنین حقیقتی را فاش ساخت و بر خطای خطا کاران پوشش گذاشت و آنرا نادیده گرفت.

او گفت: خداوند هر کس را بر خمیره ئی طینتی و سرشتی آفریده است. کسانی هستند که طینت و سرشت آنها را بر شیطنت و پلیدی نهاده اند و آنها جز زشتی و پلشتی نمیتوانند کاری بکنند.

خداوند هر موجود و وجودی را شناخته و بقدر استعداد و لیاقت و شایستگی باو فهم و درایت داده است. چه بسیار کسانی هستند که ظرفیت ندارند و اگر در باره آنها عنایتی بشود مرتکب فجایع و قبایع بزرگ میگردند فساد و تباهی و گمراهی برای مردم پدید می آورند.

آن صوفی که ظرفیت تقرب بشاه را ندارد و از اینکه مدتی مورد عنایت و محبت قرار گرفته و این چنین باد غرور و نخوت او را بر داشته که سرمستی میکند و آن کسی که قدرت ندارد از یک پیاله شراب چشم بپوشد اینان کسانی هستند که گنجایی و ظرفیت معارف الهی را ندارند و بنا بر این خداوند از خمیره و باطن آنان آگاه است و بدیشان همان را عطا می فرماید که لیاقت آنرا دارند و بنا بر این نمیتوان به آفرینش خداوند ایراد و خرده گرفت.