نقطه در بهار سال ۱۳۷۴/1995 شکل گرفت و در سه پهنه به کار پرداخت:  فصل‌نامه‌ی نقطه، کتاب نقطه و نشر نقطه.

در سرسخنِ نخستین فصل‌نامه‌ی نقطه، در چرایی گزینش این نام چنین آمده است:

«نقطه محل تلاقی دو یا چند خط است. پس نه تنها از گرایش‌ها و خط‌های گوناگون جنبش آزادی‌جو و ترقی‌خواه استقبال می‌کند، بلکه وجود این گرایش‌ها و خط‌ها را علت وجودی خود می‌داند.

– نقطه‌گذاری روی حروف، به معنای روشن کردن ابهام‌ها و خوانا کردن حرف‌های ناخواناست. اصطلاح فرانسوی Mettre le point sur le i و یا اصطلاح «وضع النقاط علی الحروف» که به معنای روشن کردن حروف در خط فارسی و عربی است، اهمیت نقطه را در نگارش نشان می‌دهد. بدان امید که «نقطه» در خدمت روشنی بخشیدن به مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ما باشد.

– اصطلاحاتی چون نقطه‌ی آغاز، نقطه‌ی اتکاء، نقطه‌نظر، نقطه‌ی عطف، نقطه‌ی جوشش، نقطه‌ی تعادل و… نشانگر باری است که نقطه بر دوش دارد.

– نقطه یادآور ذره هم هست. اما ذره هم به نوبه‌ی خود کم چیزی نیست؛ به مصداق آنکه: «ذره ذره جمع گردد، وانگهی دریا شود».

(برکرفته از سایت نقطه)