یادداشت های زندان
این دفتر، از سه مقالۀ پایانی که بگذریم، شامل چند یادداشت کوتاه و بلند دربارۀ سانسور و آزادی بیان است. آنها پیش از آنکه متنهایی به انگیزۀ چاپ و انتشار باشند، گفتوگوهایی است با خودم. کلنجاری با موضوع، و در حقیقت نوعی فکرکردن با قلم است که بخشی از خالیِ روزهای زندان را با آن پر میکنم. طبعاً عدم دسترسی به منابع کافی و اینترنت، این یادداشتها را ناقص یا دستکم از داشتن محتوایی غنیتر محروم کرده است. با اینهمه اگر بتواند دیگرانی را در انگیزه و نکتۀ اصلی خود، همراه کند، به هدف خود رسیده است.
اینکه بخشی مهم از گفتوگوهای خویشتنیام متوجۀ سانسور و آزادی بیان شده است تنها برآمده از وضعیتم به مثابۀ شهروندی محروم از آزادی بیان نیست بلکه از موقعیت من به عنوان نویسنده و عضویتم در کانون نویسندگان ایران نیز ناشی میشود. عضویتی که اکنون نزدیک به 25 سال از آغاز آن میگذرد. به اینها اضافه کنم سبب زندانی شدنم را که آن هم مخالفت با سانسور دولتی و طلبِ آزادی بیان بوده است.
(از پیشگفتار کتاب)
About censorship and freedom of speech