سهم من
داستان درباره ی دختری است که از قم به تهران آمده اند. وقتی به تهران آمدند پدرش به او اجازه داد که به مدرسه برود. او به پدرش گفت که در تهران دخترها چادر سر نمی کنند و پدر ش گفت می تواند روسری سر کند به شرط اینکه مواظب اخلاق و رفتارش باشد. او دوستی داشت به اسم پروانه که از کارهای او همیشه متعجب بود چون او هیچوقت به فکر آبروی پدرش نبود. توی خیابان بلند صحبت میکرد، به ویترین مغازه ها نگاه می کرد و حتی می ایستاد و چیزی را به من نشان میداد.
Sahm-e man
This fiction is about a girl who came Tehran from Qum with his family. Her father allows her to go to school. She told him girls in Tehran don`t wear chador and they will laugh at her and he told her to wear scarf but must be careful to be a good girl. She had a friend named Parvanih, and she was wonder about her manner. She doesn`t attention to his father`s honor. In street she talks loud, looking at shops, and sometimes stop to show her something. She always told Parvanih to be careful about her manner
There are no reviews yet.