پی نکته هایی بر جامعه شناسی خودمانی
هر گاه کسی مدعی شود رخداد های تاریخی کشورمان در خلق و خوی و رفتار ایرانیان عصر حاضر بی تاثیر بوده و نقشی نداشته است و ایضا کسی ادعا کند که رفتار کشور های بی گانه اعم از نوع مزاحمت هایشان، لشکر کشی هایشان، استیلایشان، اعمال نفوذ مستقیم و غیر مستقیمشان در سر نوشت کشور و جامعه ایرانی بی تاثثیر بوده است.این خود اغفالی است.
اینقدر از محاسن ما سخن گفتهاند که دلیلی ندیدم من همچنین کاری را صورت دهم. پس تصمیم گرفتم معایب خودمان را برشمرم. تا به حال ما تبریکات فراوانی برای هم فرستادهایم. واقعاً چگونه میشود یک نفر نداند که مشکل دارد و مشکلش را نشناسد و آنوقت توقع داشته باشد که مشکلش حل شود؟ این به معجزه شبیه است. ما مشکل جدی داریم. ما به هر دلیلی زیادتر از ملل دیگر دروغ میگوییم. تملق اگرچه خوشایند نیست، تکتک خودمان میدانیم چقدر تملق میگوییم. ما ترس بیجای فراوان داریم. فرهنگ اعتراض هم در ما وجود ندارد و این در بسیاری مواقع تبدیل شده به ظلمی برای دولتها و حکومتهایی که بر ما حکومت کردهاند. من قصد ندارم وارد سیاست بشوم ولی بسیاری از مردم از شدت ترس و خودسانسوری کارهایی میکنند و در خلوت آن را به حکومتهایی که بالای سرشان است نسبت میدهند. در صورتی که اینها معنی اختناق را هنوز نمیدانند.
از متن کتاب
Naraghi, a prominent Iranian-born sociologist now lives in Paris and works for UNESCO. He recounts his long conversations with the Shah in the weeks before the revolution, and then his 33-month experience in the Islamic Republic`s prisons