اوین – دو جلدی
یکی از اهداف عمده زندانی کردن افراد در رژیم های غیر مردمی، حذف مخالفان
بالقوه و بالفعل هیئت حاکمه است که از قدیم االیام، جهت هموار کردن استقرار
کامل دیکتاتوری و خودکامگی و خاموش کردن صدای آزادیخواهی و حق طلبی،
ساده ترین راه، یعنی زندانی کردن مخالفان را برگزیده و دستآویز آنان برای این
منظور، اتهامات مختلفی از قبیل: برهم زدن امنیت کشور، خیانت به ملت و دین،
خیانت به انقالب، منحرف کردن مردم و… بوده است. رژیم های دیکتاتوری،
مخالفان را دستگیر و راهی زندان می کرده و می کنند تا در آنجا، آن ها را به
طور فیزیکی از صحنه خارج کرده و یا پس ازهتک حیثیت، شخصیت زدائی و
ملکوک کردن آیرویشان با کمک وسایل و امکانانی که در اختیار دارند، آن ها را
به صورت انسان های عاطل وباطلی در آورده و یا در خدمت منافع خود
قراردهندوبدینگونه با خفه کردن صدای آن ها از دستشان خالص بشوند. این یکی
ازامور مستمردرهمه دوران ها بوده است.
برای رسیدن به هدف فوق، رژیم های دیکتاتوری و خودکامه، معترضین و
کسانی که مدافع آزادی و حقوق انسانی بوده و هستند را با زندانی کردن، از صحنه
خارج کرده و رابطه آن ها را با محیط و مردم قطع می کنند تا از یکطرف آنان
به مردم و اطالعات دسترسی نداشته باشند و از طرف دیگر، خود تنها رابطه و
اطالع دهند یکطرفه به مردم باشند.
گرچه زندانی و خفه کردن صدای مخالفین از اهداف عمده زندانی مردم در اینگونه
رژیم ها در همه دوران ها بوده است، اما روشی را که در هر دوره و زمان،
برای از پای در آوردن مخالفین در درون و برون زندان توسط هیئت حاکمه برای
رسیدن به آن هدف کلی استفاده می شده، همیشه یکسان نبوده است. گاه از روشهای
بسیار خشن، گاه بسیار ظریف و حیله گرانه و پیچیده و گاه ترکیبی از روشهای
مختلف استفاده شده است. وسایل ابداعی که شکنجه کردن زندانی برای اعتراف
گرفتن و درهم شکستن روحیه مقاومت وی نیزدرهر دوره و زمانی متفاوت بوده
………
(بخشی از مقدمه جلد اول)