دیوان عماد خراسانی
سید عماد الدین حسن برقعی متخلص به عماد در سال 1300 هجری شمسی در مشهد به دنیا آمد . پدرش سید محد تقی معین دفتر از صاحب منصبان استانه رضوی بوده است . خویشان مادرش مردمی صاحب ذوق واهل فضل و ادب بوده اند .
سرودن شعر را از سن 9 سالگی شروع کرد. طبع شعر وآواز خوش دو میراث ارزنده ای بود که از پدرش به عماد رسید .
دوستان اورا مشهدی عماد می نامیدند. مرحوم فریدون مشیری او را عماد خراسانی نامید و این لقب تا آخر عمر برای او باقی ماند.
آثار عماد خراسانی در حدود سی هزار بیت شعر فارسی است که در اقسام قوالب متداول از قصیده ، غزل ، مثنوی ، قطعه و مسمطات سروده شده است . بی شک عماد د ر غزل سرائی از شعرای برجسته طراز اول معاصر است وبه قولی در بارگاه غزل از صدر نشینان است .
اولین اثر او به نام «یکشب در بهشت » در سال 1320 در مشهد انتشار یافت . در سال 1341 دیوان شعراو با مقدمه ای از مهدی اخوان ثالث و در سال 1352 دیوان دیگری با مقدمه ای از شکوه الدین محلاتی به چاپ رسید
زندگی یک نفسم مایه شادی نشده است
وای اگر مرگ نخواهد که کند شاد مرارا
و سرانجام در اسفندماه 1382مرگ او را شاد کرد و روحش به پرواز در آمد .