چنین گفت زرتشت
کتابیست که میخواهد انسان را از تنگنای جهان روز مرهء احساس و کوته بینی عقل خود جدا کند… می خواهم بگویم که این کتاب فلسفی یا ادبی به معنای عرفی آن نیست ، بلکه کتابیست از جان شعله ور که با عمیق ترین مسایل انسان و جهان و روان و تاریخ سر و کار دارد وتا کسی در افق جان با آن همنوا نشود ، خود را به روی او نخواهد گشود. خلا صه ، مقصودم این است که این کتابی نیست که بشود مانند یک دفتر شعر خواند و با آن حال کرد . حال را با این کتاب کسی می تواند کرد که به معنای تو در توی آن راه برد
The dramatic and literary bases of Strauss` early tone poems were diverse and more or less innocent. With the 19th_century German metaphysical poet Friedrich Nietzsche, and the prophet-figure he distantly based on the ancient Persian mystic philosopher Zoroaster, the composer took his stand on more problematical ground. The cult of the Übermensch, or superman, propounded in 1885 in Nietzsche`s Thus Spake Zarathustra, came half a century later to look dangerously like the foundation for the concept of the super-race that led to Nazism.
