Az khoun-e Siavosh

از خون سیاوش

او که چشم انتظار بهار رفته از خانه خویش است و آرزومند بهار زندگی افروز، چون مادرش را- که نمادی از مادر طبیعت و زمین است- آماده شتاقتن به پیشواز بهار و تدارک مقدمات این پیشواز می بیند به خود امید می دهد که به آرزوی دور و دراز خود خواهد رسید و بهار رویاها و آرزوهایش بر خواهد دمید: