Arefaneh ha, az kimiagar ta Valkyry ha

عارفانه ها (از کیمیاگر تا والکری ها)

کوئیلو یک جستجوگر جدی انسان آرمانی و مکاشفه گر است که گسستگی ها و دورکاوی های معنوی و اخلاقی را به عنوان یک هدف گمشده دنبال می کند. نهاد پرتلاطم انسان امروز او را از تمامی داشته های اخلاقی و روحانی دور نگاه داشته و این دستمایه ای دلنشین و آرام بخش برای روح سیال این نویسنده ی پرآوازه ی آمریکای لاتین است. پرواضح است که نگرش ساختاری داستان های کوئیلو بر مبنای احیای ارزش های رو به اضمحلال یا از دست رفته انسان امروز است، انسانی که در تفکرات Structuralist و مادی گرایانه خویش دستخوش هجمه ی انواع روان های بدسرشت گشته که در آن جایی برای اتکال بر خداوند وجود ندارد. پیشتر البته کازانتزاکیس بویژه در این مسیر گام های اساسی برداشته بود، اما بیان صادقانه و عاری از پیچیدگی های کلامی و نوشتاری، کوئیلو را به مرتبه ای والا و شایان در جهان ادبیات معاصر مبدل کرد. همانطور که هایدگر نیز از انسان امروز یاد می کند، `انسان پرتاب شده به هستی`، در معرض انواع نابسامانی های فرهنگی، اخلاقی، و روانی قرار دارد، و چه بسا نگارش چندین جلد رمان از جانب کوئیلو که حول همین محور می چرخیده اند، در بهترین زمان ممکن انجام گرفت و من اعتقاد دارم که وی در نوشتن از هوش سرشار خود بسیار بهره می برد و اگر این رمان ها در چهل سال پیش نوشته می شدند، کوئیلو، کوئیلوی امروز نبود که آوازه اش آفاق را درنوردیده است. هر چند خود او اعتقاد دارد نوشتن داستان شرایط خاص خود را دارد و باید مراحلی را مانند جنین در شکم مادر سپری نماید تا در نهایت مشخص گردد چه انسانی پا بر این عرصه نهاده است، به اعتقاد بنده، هوشیاری در گزینش بهترین دوره ی انتشار این آثار از ویژگی های ذاتی این نویسنده بوده است. رویاها، نمادها، علامت ها و نشانه ها در آثار کوئیلو به اندازه ای ماهرانه و صادقانه بیان می شوند که دوران باستان در اکنون می نشیند بی آنکه به خواننده احساس لرزش گذار دست دهد. اسطوره های گذشته و قرون وسطایی به اندازه ای ساده و عادی و بی غل و غش در تار و پودی امروزی قرار می گیرند که خواننده را وادار به پذیرش این اتمسفر می نمایند. اگر زمانی مارکز با آن شگرد به اصطلاح رئالیسم جادویی خود همگان را در حیرت فرو می برد، امروز کوئیلو با زبانی ساده و رسا این احساس را در خواننده بارور می سازد.