.نازایی ادبیات در دوران گسست <> The Barrenness of Literature in the Era of Rupture

نازایی ادبیات در دوران گسست

آن‌جا که گسست در ادبیات رخ می‌دهد، نقد ادبی نیز گام به بیراهه می‌گذارد. نقدِ مغشوش به اغتشاش در تولیدات ادبی دامن می‌زند.
…
هر گسستی را بنیانی است که شناخت آن می‌تواند افق نگاه ما را به موضوع گسترده‌تر گرداند. بخش‌های نخست این کتاب در این راستا نوشته شده‌اند. پیش از آن‌که بخواهم آن را با خواننده‌ای در میان بگذارم، کندوکاوی بوده است شخصی تا علت حضور ادبیات ایران را در چنین موقعیتی بازیابم.
…
به نظر من «انسان ایرانی» زاده این نظام است. آموزش و پرورش او بازمی‌گردد به نظام فکری همین نظام. او در فرهنگ حاکم بر کشور بالیده، از آن تغذیه نموده و آن را بازتولید کرده است. این انسان آموخته که در هراس حاکم، «من» خویش را همیشه پنهان دارد. پیش از آن‌که سانسور شود، خودسانسوری کند. فکر خویش بر زبان نراند و ذهن خود آشکار نکند. و مهم‌تر از همه؛ از شک علمی دور شود.
از مقدمه نویسنده