فلسفه در عصر تراژیک یونانیان
کتاب فلسفه در عصر تراژیک یونانیان، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که اولین بار در سال 1870 به چاپ رسید. عصر تراژدی های یونان در نظر نیچه، به واقع دورانی تراژیک بود. در این دوران، ارزش هایی بسیار مهم و حیاتی در نظر نیچه، در تمدن انسان ها ظهور کردند و به اوج رسیدند اما پایداری نداشتند. او در این کتاب که مدت ها بعد از پایان نگارشش به انتشار رسید، تلاش می کند تا مخاطبین خود را با پندارهای فلسفی تمدن یونان آشنا کند. نیچه قصد دارد تا فرهنگ یونانیان را به عنوان یک الگو برای معاصرین جوان و آلمانی خود معرفی نماید، معاصرینی که نیچه امید داشت با مجاب کردنشان، مسیر حرکت به سوی پدید آوردن فرهنگی مختص به خودشان را هموار کند؛ فرهنگی که نیچه اعتقاد داشت بسیار مورد نیاز و حیاتی است.
For Nietzsche the Age of Greek Tragedy was indeed a tragic age. He saw in it the rise and climax of values so dear to him that their subsequent drop into catastrophe (in the persons of SocratesPlato) was as clearly Foreshadowed as though these were events taking place in the theater.
And so in this work, unpublished in his own day but written at the same time that his The Birth of Tragedy had so outraged the German professorate as to imperil his own academic career, his most deeply felt task was one of education. He wanted to present the culture of the Greeks a paradigm to his young German contemporaries who might thus be persuaded to work toward a state of culture of their own; a state which Nietzsche found sorely missing.
(From the Introduction by Marianne Cowan)
