محمد امینی یکی از پرکارترین پژوهشگران در شناساندن کسروی و آثارش است. ویرایش، بازبینی و نقد آثار احمد کسروی از شیعی گری و بهائی گری تا صوفی گری همچنین زندگی و زمانه احمد کسروی که مجلدی است در توضیح و توشیح کتاب زندگانی من، و آثار نوشتاری نامبرده در کنار جُستارها(مقالات)، نشست‌ها و مصاحبه‌های گفتاری موجود از او پیرامون کسروی گواهی است بر این مدعاست. به داوری او، کسروی دارای چهار شخصیّت تاریخ پژوه، زبان شناس، حقوقدان و رفورماتور (اصلاح گر) دینی و اجتماعی در یک کالبد بود. کسروی به گناه پرخاش به شریعت و خرافات، تبدیل به نخستین قربانی ترور دینی در خاورمیانه شد. در ایران تا پیش از کسروی تذکره نویسی داشتیم و کسروی آمد و کلید تاریخ پژوهی را زد، پس این کار کسروی در تاریخ پژوهی تا آن زمان بی مانند بوده است.
روشنفکران در دوران پس از شهریور ۱۳۲۰ یا حکومتی بودند یا توده‌ای و به باور وی احمد کسروی، فریدون آدمیت و صادق هدایت سه روشنفکری بودند که به واسطه دوری از جریان های رایج فکری آن زمان استقلال خود را حفظ کردند. چون تا پیش از شهریور ۱۳۲۰ روشنفکران ایران اندیشه هایی با جنبه لیبرال دموکرات داشتند اما پس از شهریور ۱۳۲۰ و در پناه اولین حزب چپ ایران(حزب توده)، اندیشه های لیبرال دموکرات جای خود را به اندیشه های چپ دادند.
(برگرفته از سایت ویکی پدیا)
