متولد کاشانم. خودم را بوشهرى مى دانم و ساکن شیراز هستم. از ۱۷ سالگى که هنوز مهناز عطارها بودم، کار خبرنگارى را با مجله تلاش شروع کردم. دهه بیست را مهناز زندى بودم، گزارشگر مجله شکار و طبیعت شدم و کویر و کوه و جنگل هاى ایران را زیر پا گذاشتم. بعد از انقلاب به اجبار انرژى ام صرف درست کردن ترشى و مربا شد. از ترشى گردو گرفته تا مرباى کدو. در ۳۷ سالگى در شبى، با دیدن آخرین صحنه فیلم «شرق عدن» بساط شور را کنار زدم و قلم به دست گرفتم. در ۴۰ سالگى با چاپ رمان «رقصى چنین» مهناز کریمى نویسنده شدم و نوشتن از سرگرمى به کار تبدیل شد که نتیجه اش حدود ۵۰ داستان کوتاه و رمان «سنج و صنوبر» است.
