داريوش همايون در ١٣٠٧/1928 در تهران زاده شد و تحصيلات خود را تا دکترای علوم سياسی در ايران به پايان رساند و يک سال به عنوان Nieman Fellow در دانشگاه هاروارد در رشته توسعه سياسی مطالعات خود را ادامه داد.
از چهارده سالگی به نويسندگی و فعاليت سياسی پرداخت که در همه زندگی او ادامه يافته است. مشاغل او از نمونه خوانی در چاپخانه روزنامه اطلاعات تا سردبيری خارجی آن روزنامه، و مديريت شرکت سهامی کتابهای جيبی، ناشر نخستين سلسله انتشارات مرغوب به قطع جيبی در ايران، و نمايندگی بنياد غير انتفاعی فرانکلين امريکا در آسيا برای توسعه صنعت نشر، و پايهگذاری و مديريت و سردبيری روزنامه آيندگان، معلمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران، قائم مقامی دبير کل حزب رستاخيز ملت ايران، و وزارت اطلاعات و جهانگردی را دربر میگيرد. وی همچنين از پايهگذاران سنديکای نويسندگان و روزنامهنگاران ايران و از دبيران پيشين آن سنديکاست.
همايون سه بار به مدت نزديک به ده ماه به دلائل سياسی در بازداشت حکومت نظامی بسر برده است و زندگیاش سراسر همراه آثار فعاليتهای سياسی اوست.
علاوه بر مقالات، رسالات و سفرنامههای بيشمار، از آثار او میتوان به کتابهای تازهتر ديروز و فردا، نگاه از بيرون، گذار از تاريخ، صد سال کشاکش با تجدد، هزار واژه، من و روزگارم و پيشباز هزاره سوم اشاره کرد که در سالهای تبعيد انتشار يافته است.
در دوران تبعيد، پس از سالهای زندگی پنهانی در ايران، از ١٣٥٩/1980 با نوشتن مقالات و کتابها به فعاليت سياسی و نويسندگی ادامه داد و از ١٣٧١/1992 به سازمان دادن حزب مشروطه ايران (سازمان مشروطه خواهان ايران پيشين) همت گماشت.
داریوش همایون در ساعت ۱۱ شامگاه ۲۸ ژانویه ۲۰۱۱ در ژنو سوئیس درگذشت.