مهر ماه سال ۸۳ كتابى با نام قرن بيست و يكم، قرن فرمانروايى مخازن انديشه نوشته محمد رضا عضدانلو در اروپا منتشر شد. نويسنده در اين كتاب ۲۴۴ صفحه اى كوشيده تا گره اين پرسش را با توضيح مقوله اى به نام ”مخازن انديشه” يا سخت افزاران هوش و دانش جوامع مختلف بگشايد. به زعم نويسنده، اين پيشاهنگان فكر و برنامه در صدد فراهم آوردن زمينه هاى رشد و ايجاد كثرت گرايى سياسـي، فضاى باز و قابل اعتماد براى تحقيق، تحليل، تصميم گيرى و تحول فرهنگى هستند.
محمدرضا عضدانلو در توضيح بيشتر اين مقوله ميگويد:
” در قرن گذشته حوادث و وقايع مهمى در جهان به وقوع پيوست. دو جنگ جهانى، برقرارى نظام دو قطبى شرق و غرب و بعد در آخرين سالهاى قرن بيستم، فروپاشى اتحاد شوروى سابق و بالاخره اعلام كشور آمريكا بعنوان فاتح جنگ سرد و حكومت تك قطبى و شروع حكومت جهانى در چارچوب نظم نوين جهانى. مهمترين عامل رساندن كشور آمريكا به اين مقام و مرتبه در اداره امور جهان برنامه ريزى اهداف پايه اى بود. از اوايل قرن بيستم كشورهاى بزرگ و پيشرفته جهان شروع به شناسايى و جلب و جذب دانشمندان و نخبگان و نيروهاى فكردهنده برتركردند كه هنوزهم ادامه دارد.”
