فرزانه راجی نویسنده، مترجم و فعال اجتماعی، در دهه شصت به عنوان مبارز چپ به سه سال زندان محکوم شد. همسر و دو برادر او در همین سال‌ها اعدام شدند.
فرزانه راجی دارای لیسانس جامعه شناسی است. او از بنیانگذاران «مرکز فرهنگی زنان» بوده و در راه اندازی سایت «زنان ایران ـ جهان» و هفته‌نامه «فکر روز» شرکت داشته است. همزمان با زلزله بم، او همراه با 17 تشکل غیررسمی و مردمی، «شورای هماهنگی تشکل‌های مردمی» را در جهت یاری‌رسانی به زلزله‌زدگان به راه انداخت. فعالیت این نهاد که بیشتر به توانمندسازی زنان می‌پرداخت پس از یک سال پایان یافت.
فرزانه راجی که ساکن تهران است از آن پس تا کنون، مستقل و بیشتر در زمینه زنان کار کرده است. در زمینه ادبیات، از او تا کنون دو داستان بلند «دل انار» و «دلم مي‌خواهد هرگز آرزويش نكنم» منتشر شده است. نشر چشمه هم دو ترجمه از او را با نام‌های «سینما در انقلاب» و «کمینگاه» منتشر کرده است. اولی دریاره سینمای شوروی از ابتدا تا بعد از استالین و دومی برگزیده‌ای از داستان‌های کوتاه آمریکا و کانادا است. فرزانه راجی دو ترجمه هم با نام‌های «اندیشه فمینیسم» و «حرف بسه، فیلم بگیر» در دست انتشار دارد.
«دیدار در دوزخ» تصویری است از مبارزه‌ای که در سال‌های دهه شصت در ایران جریان داشت. مبارزه‌ای بین ده‌ها هزار جوان ایرانی که با رویای آزادی و برابری در برابر ماشین سرکوبِ نظام واپسگرایی که پس از انقلاب 1357 بر ایران حاکم شده بود، به مقاومتی قهرمانانه دست زدند و هزاران تن از آنان همه هستی خود را در این نبرد نابرابر نثار کردند.
