دو قرن سکوت
دو قرن سکوت کتابی نوشتهٔ عبدالحسین زرین‌کوب دربارهٔ سرگذشت ایران در دو سدهٔ نخست پس از سلطهٔ عرب‌های مسلمان است که در سال ۱۳۳۰ برای اولین بار منتشر شد.
«دو قرن سکوت» نخست به صورت پاورقی در نشریه «مهرگان» سپس در سال۱۳۳۰ برای نخستین بار به صورت کتاب توسط همان نهاد منتشر شد.
پس از نخستین انتشار در زمان پهلوی دوم، به سرعت چاپ اول «دو قرن سکوت» نایاب می‌شود. زرین‌کوب به تجدید چاپ رضایت نمی‌دهد تا در فرصت مناسب به تجدید نظر دربارهٔ کتاب بپردازد. زرین‌کوب جوان، پنج سال وقت و انرژی صرف می‌کند و منابع متعدد را از دیده می‌گذارند تا در اردیبهشت ۱۳۳۶ متن گسترش یافته و تجدید نظر شده اثر از سوی انتشارات امیرکبیر منتشر می‌شود. او در مقدمهٔ ویرایش دوم، برخی از انتقادات ویرایش اول کتاب را ناشی از جوانی و تعصب خود در آن هنگام می‌داند.
از فروردین ۱۳۳۶ متن «دو قرن سکوت» از چاپ دوم به بعد تغییر نکرد و چاپ‌های بعدی بر پایهٔ همین متن انجام شده‌است. پس از گذشت بیست سال از پیروزی انقلاب، کتاب «دو قرن سکوت» مجوز چاپ گرفت و انتشارات سخن، چاپ نهم آن را منتشر کرد. در ابتدای این کتاب نقد مرتضی مطهری بر این کتاب -که بخشی از کتاب «خدمات متقابل ایران و اسلام» بوده‌است- عیناً آورده می‌شود که به تحلیل‌های زرین کوب پاسخ داده شده‌است.
کتاب دو قرن سکوت یک بار توسط پاول اِسپراکمن و بار دیگر توسط آوید کامگار به زبان انگلیسی ترجمه .شده‌است که ترجمه کامگار توسط مؤسس انتشاراتی آترهاوس در آمریکا به چاپ رسید
(برگرفته از سایت ویکی پدیا)
Two Centuries of Silence (Persian: دو قرن سکوت, romanized: Do Qarn Sokut, pronounced [d̪o ɢæɾn soˈkʰuːt̪ʰ]) is a book written in Persian by Abdolhossein Zarrinkoub, a prominent Iranian scholar of Iran’s culture, history and literature. The work is a historical account of the events and circumstances of the first two centuries of the Iranian history following the Arab conquest of Iran in the 7th century AD until the rise of the Tahirid Dynasty, a Muslim dynasty of native Iranian origin.
Zarrinkoub presents a lengthy discussion on the large flux and influence of the Arabs on the literature, language, culture and society of Persia during the two centuries following the Islamic conquest of Iran. Zarrinkoub discusses how the Arab/Islamic conquest was followed by almost ”two centuries of silence” socially, culturally and politically by native Persians.
In the preface to the second edition of his book, in 1957, Zarinkoob writes, “I picked up my pen and crossed out what was dubious, dark, and incorrect in the first edition. Many such instances were occasions that in the past―either due to immaturity or by prejudice―I had been unable to rightly acknowledge the faults, iniquities, and defeats of Iran.” ”Now, did I do my duty properly in this revision? I do not know, and I am still of the opinion that the moment a history writer chooses a topic, he has strayed from neutrality.”
According to Touraj Daryaee, Two Centuries of Silence ”has been the standard book for the Persian audience for the past half a century. It is only recently that new works are being accepted as an alternative to Zarrinkub’s view.”
(From: Wikipedia)
