میلان کوندرا، نویسنده پرآوازه چک پس سالها بیماری در بیمارستانی در پاریس در گذشت. کوندرا در جریان تحولات سیاسی کشورش در سال ۱۹۷۵(بهار پراگ) به فرانسه رفت و تابعیت فرانسوی دریافت کرد، اما پس ۴۰ سال تابعیت چکی او برگردانده شد.
از آثار معروف او می‌توان به “شوخی”، “عشق‌های خنده‌دار”، “دون ژوان”، “زندگی جای دیگری است”، “میهمانی خداحافظی” و “جاودانگی” و … اشاره کرد.
کوندرا اول آوریل ۱۹۲۹ متولد شد، اواخر دهه چهل میلادی عضو حزب کمونیست بود، از دهه ۶۰ به صف منتقدان حکومت استالینی پیوست و انتشار آثارش در چکسلواکی آن زمان ممنوع شد.
او که از شاخص‌ترین منتقدان هجوم شوروی به پراگ و سرکوب جنبش آزادیخواهانه در سال ۶۸ بود، هفت سال پس از این واقعه به عنوان استاد میهمان به فرانسه رفت و دیگر به کشورش بازنگشت. دولت چکسلواکی در سال ۱۹۷۹ تابعیت کوندرا را به علت انتشار رمان «کتاب خنده و فراموشی» لغو کرد. او از ۱۹۸۱ شهروند فرانسه شد و پس از مدتی حتی آثار خود را به فرانسوی نوشت.
کوندرا جوایز متعدد معتبری کسب کرده بود و بسیاری از کتاب هایش در ایران نیز ترجمه شدهاند. آثار ائ در ایران خوانندگان فراوانی دارد. “بار هستی” با ترجمه پرویز همایونپور تاکنون بارها به چاپ رسیده است. همایونپور “هنر رمان” و “هویت” را نیز ترجمه کرده است.
حتی کارهایی مانند “شوخی” به‌رغم سانسو در ایران نیز بیش از ده بار تجدید چاپ شدهاند. از مدتی پیش ترجمه فارسی بخش‌های سانسور شده برخی از کتاب‌های کوندرا را می‌توان در اینترنت پیدا کرد. با این همه چاپ ناقص آثار او در ایران و استقبال فراوان خوانندگان از آنها کمی هم به طنزهای داستان‌های این نویسنده شبیه است. خوانندگان ایرانی با اشتیاق آثار سانسورشده نویسنده‌ای را می‌خوانند که در انتخاب کلمات وسواس زیادی دارد و نگرانی از تحریف حرف‌هایش یکی از دلایل بی‌رغبتی او به مصاحبه با روزنامه‌نگاران است
