Zemzemeh haye yek shab e si saleh

زمزمه های یک شب سی ساله

این کتاب گزیده ای ست از به یاد ماندنی ترین ترانه های نوین ایران، برهانی روشن بر حیات ارزنده ی هنرمندی ست که بر ترانه های نوین ایران کسوتی اجتماعی – انسانی پوشاند. ایرج جنتی عطایی نامی ست بلند و متین در تاریخ ترانه سرایی ایران. ترانه سرایی آگاه که در اندیشه وری ترانه ی امروز، نقشی انکار ناشدنی دارد. گزیده ترانه های او در این کتاب عبارتند از: قصه ی وفا، گل سرخ، نمی خواهم مثل همه گریه کنم، هم خونه، مادربزرگ، جنگل، خونه، شکوه سبزه زار، شرقی غمگین، بهارم مثل زمستون می مونه، بن بست، پرنده ی مهاجر، تپش، کاش از اول می دونستم، هم غصه، خاتون، سایه، سقف، روستایی، برادر جان، دریایی، شب شیشه ای، پاییزی، پوست شیر، هیشکی مثل تو نبود، جشن دلتنگی، کندو، خاکستری، کتیبه، یک نفر یه روز میاد، خورشید خانوم، واسه من گریه نکن، باور کن، خوابم یا بیدار، آشپزخونه، مرد من، هم سفر، وقتشه وقتشه رفتن وقتشه، دادا جان، جوانه، خورجین، سبد، مولای سبز پوش، تو چی هستی؟، طلایه دار، رسول رستاخیز، من از سفر میام، شبخون، یاور همیشه مومن، گل بارون زده، شب آفتابی، وقتی تو شب گم می شدم، فریاد زیر آب، عشق من عاشقم باش، ماه پیشونی، پل، سرگردون، فاجعه، صدایم کن، مار در محراب، بگو به ایران، جنگل جاری، خانه سرخ است، باغ برهنه، خاک خسته، رازقی، با من از ایران بگو، مرا به خانه ام ببر، آوازهای سرزمین صبور.

شاید `باربد` و `نکیسا` از خوش اقبال ترین چهره های ادبیات آهنگین ایران باشند که بی اندک آثاری از ماندگاران این حیطه به شمار می آیند. هنرمندانی اسطوره ای – تاریخی که به این زبان، گوینده ای داشته باشد و آوایی از آن مترنم شود `ذکر جمیل` شان به بزرگی، دهان به دهان در گردش است گو این که نه خود باشند و نه آثارشان.
و اما حکایت` زمزمه های یک شب سی ساله` که گزیده ای است از به یاد ماندنی ترین ترانه های نوین این مرز و بوم، برهانی روشن بر حیات ارزنده هنرمندی ست که بر ترانه ی نوین ایران کسوتی اجتماعی – انسانی پوشاند.
`ایرج عطائی` نامی است بلند و متین در تاریخ ترانه سرایی ایران. ترانه سرایی آگاه که در اندیشه وری ترانه ی امروز، نقشی انکار ناشدنی دارد.
بررسی و درک و دریافت کامل و شامل جنبه های گوناگون ترانه های ایرج جنتی عطایی در مجالی کوتاه میسر نخواهد بود ضمن این که بضاعت اندک نگارنده نیز خود، حدی ست در این میان؛ اما به قدر تشنگی هم اگر در پیدا و پنهان `زمزمه ها` دقیق شویم از معرفت ترانه ی ` جنتی عطائی` بهره ی کافی برده ایم.
مهمترین ویژگی ترانه ی `جنتی عطائی` اندیشمندی ست. ترانه ی او ترانه ی تفکر است. ترانه ای که در حیطه ی خاطرات هم ، از چیستی و چرایی خود می پرسد و از تکیه گاه ها و منابع اندیشگی اش می گوید و این گذشته از ترانه های اجتماعی – سیاسی ترانه سرا، در عاشقانه هایش نیز دیده می شود.
شرقی غمگین
ای شرقی غمگین، وقتی آفتاب تو را دید
تو شهر بارونی بوی عطر تو پیچید
شب راهشو گم کرد، تو گیسوی تو گم شد
آفتاب آزادی از تو چشم تو خندید
ای شرقی غمگین
تو مثل کوه نوری
نذار خورشید مون بمیره
تو مثل روز پاکی
مثل دریا مغروری
نذار خاموشی جون بگیره
ای شرقی غمگین