معجزه‌گر خاموش (جلد سخت، با جعبه) <> Silent Miracle

معجزه‌گر خاموش (جلد سخت، با جعبه)

”معجزه گر خاموش” به قلم ”سید رضا حیات الغیب”، با ادعای جسورانه ای خود را به مخاطب معرفی می کند. روی جلد این کتاب عنوان شده است که ”اگر قرار باشد در کل زندگیتان فقط یک کتاب بخوانید، باید این کتاب را انتخاب کنید!”. اما دلیل چنین ادعایی را با خواندن این اثر قابل توجه از ”سید رضا حیات الغیب” که به راستی همچون یک ”معجزه گر خاموش” عمل می کند، متوجه می شوید.
بر خلاف آن دسته از کتاب هایی که در تلاشند تا خواننده را در یک چهارچوب مشخص اسیر کنند و او را به اهداف کلی و جزیی مد نظرشان برسانند، ”معجزه گر خاموش” چنین هدفی ندارد و تنها نوری جدید بر حقایق مخفی در ظلمت نادیده انگاری می تاباند. با دیدن حقایقی که درست جلوی چشمتان بوده اند اما هرگز آن ها را نمی دیده اید، زندگی شما شکل و رنگ جدیدی به خود خواهد گرفت. ممکن است برخی از این حقایق از قبل برایتان آشنا باشد، اما همچون هر انسان دیگری، نمونه هایی هستند که از دید شما مخفی مانده اند و با خواندن آن ها در ”معجزه گر خاموش” به وجد خواهید آمد. ”سید رضا حیات الغیب” این اثر را به شیوه ای نوشته که مخاطبین مختلف، در سطوح آگاهی متفاوت با عقاید گوناگون بتوانند از خواندنش لذت برده و بینشی نوین کسب کنند. این اثر با الهام از چند صد کتاب و سخنرانی از برترین اساتید دنیا به نگارش درآمده و یک کتاب خودپرروی تمام عیار است که به خوانندگان کمک می کند زندگی آزادانه، روابطی با کیفیت تر و اوقاتی مملو از آرامش را در مسیر رسیدن به خوشبختی و رفاه و عشق تجربه کنند.

بخشی از کتاب معجزه گر خاموش

«بیا و با من پرواز کن…

می‌توانیم به فراسوی جهالت گام بگذاریم، می‌توانیم خود را موجوداتی هوشمند با مهارت و برتر ببینیم، می‌توانیم پرواز (آزادی) را بیاموزیم.

آموختن پرواز (آزادی) بها دارد و کسی که پرواز را بیاموزد، افسوس بهای آن را نمی‌خورد.

از میان میلیون‌ها انسان تعداد خیلی انگشت شماری پیدا می‌شود که راه پرواز را بجوید!

یکنواختی؛ ترس و خشم دلیل کوتاهی عمر ماست. با بیرون‌انداختن این پندارها از ذهن، عمر طولانی و مسرت‌بخشی برای خود رقم خواهیم زد.

بیشتر ما از جهانی به جهانی دیگر شبیهِ آن رفتیم و از یاد بردیم از کجا آمده‌ایم و اهمیتی هم ندادیم چه جهانی را در پیش داریم…

می‌توانی تصور کنی پیش از آنکه برای نخستین بار به این اندیشه برسیم که جز زیستن؛ خوردن؛ جنگیدن و یا قدرت‌یافتن در دنیا هدفی بالاتر وجود دارد؛ چند زندگی را پشت‌سر گذاشته‌ایم؟!

صد زندگی را… هزار زندگی را..؟!

آنگاه صد سالِ دیگر تا بفهمیم چیزی به نام کمال (پرواز) وجود دارد و باز هم صد زندگی دیگر تا به این برسیم که هدف از زندگی، یافتنِ آن کمال و متجلّی‌کردن آن است.

پس بدیهی است جهان دیگر را براساس آن‌چه در این جهان می‌آموزیم، انتخاب می‌کنیم.

اگر چیزی نیاموزیم جهانِ بعدی نیز مانند همین جهان خواهد بود؛ با همان محدودیت‌ها و مشکلات.

اما اگر به سمتِ کمال (پرواز و آزادی) قدم برداریم؛ به یک‌باره آنقدر خواهیم آموخت که نیازی نباشد هزاران بار زندگی کنیم تا به این مرحله برسیم.

برای این‌که با سرعتِ اندیشه به هر کجا که می‌خواهی پرواز کنی باید با این آگاهی شروع کنی که همین حالا به آنجا رسیده‌ای.

شگرد کار این است که دیگر خود را چون موجودی محبوس در کالبدی محدود نبینید که تنها در چهارچوب معینی آزادی عمل دارد. شگرد کار این است که ماهیت حقیقی‌تان همچون عددی نانوشته کامل است و هر جا در گسترده زمان و مکان موجودیت دارد.

هر آن‌چه به ذهن راه یابد می‌تواند شکل مادی آن تجلّی یابد، چرا که اگر غیر این بود به ذهن شما راه نمی‌یافت.

پس در آزادیِ کامل و بدون هیچ محدودیتی رؤیاپردازی کنید و در جهت تحقق رؤیایتان قدم بردارید.

رؤیا وقتی بخواهد واقع‌بینانه بیان شود؛ رؤیابودنش را از دست می‌دهد.

زندگی را نخواهیم فهمید، اگر دیگر آرزوکردن و رؤیا دیدن را از یاد ببریم؛ و جرأت زندگی بهتر داشتن را لب طاقچه به فراموشی بسپاریم، فقط به این دلیل که در گذشته یک یا چندتا از آرزوهایمان اجابت نشده است.

از بزرگ‌بودن آرزوهایتان نترسید، بلکه از کوتاه‌بودن سقف آرزوهایتان بترسید که منطقی به نظر برسد.

اگر قرار باشد در روز و نگاه اول شما بدانید برای رسیدن به هدفتان چه کاری باید انجام دهید؛ پس هدفتان را به اندازه کافی بزرگ انتخاب نکرده‌اید، بلکه فقط شهامتِ رسیدن به چیزی را داشتید که مطمئن به دست‌یافتن آن بوده‌اید.

تمام جسم شما چیزی نیست مگر اندیشه شما از خودتان؛ به همان شکلی که قادر به دیدنشان هستید.

زنجیرهٔ اندیشه‌تان را بشکنید؛ آنگاه زنجیرهٔ جسمتان شکسته خواهد شد.

دشوارترین کار در جهان این است که انسانی را متقاعد سازی که آزاد است و اگر مدت اندک زمانی به تأمل و آموزش بپردازد؛ این مسئله بر او آشکار خواهد شد.

سعی کنید با شکیبایی و به ترتیب بر محدودیت‌هایتان فایق آید.

تغییر سطح آگاهی به شکل ناگهانی نباید صورت گیرد.

آنچه دیدگانت به تو می‌گویند باور نکن؛ چشم‌هایت تنها محدودیت را به تو نشان می‌دهند، با ادراک خود بنگر.

آنچه می‌دانی، دریاب؛ آنگاه راه پرواز و آزادی را خواهی یافت.

تنها همان که هستی باقی بمان: آرام، شفاف و درخشان.»