.آب را گل کردند، سهراب <> Ab ra gel kardand, Sohrab!

آب را گل کردند، سهراب

دره‌ها، روستاها، کوه‌های نیلی‌رنگ کرکس، صدای گوسفندها، پیرمرد قصاب، عطر نان و سوز گز… ماجرا از طار آغاز می‌شود، اما به جاهایی دورتر می‌رسد – میان کاشان و نطنز، در طول بیش از صد کیلومتر از خاک و خاطره، جایی که هنوز سهراب، با دست خالی و چشمانی روشن، در آب نگاه می‌کند. این کتاب قصه‌ی پسرکی‌ست که می‌خواهد بفهمد: آیا درخت را بریدن، مثل گوسفند را کشتن است؟ و اگر «آب را گل کردند»، هنوز می‌شود سهراب بود؟