روانی پور، منیرو

منیره روانی پور (Moniro Ravanipour)، نویسنده و ادیب ایرانی است که به تاریخ ۲ مرداد سال ۱۳۳۳ در ایران دیده به جهان گشود .

عمده ی شهرت او در خلق اثر هایی است که به زندگی مردم جنوب ایران می پردازد و فضای زندگی آنان را برای مردم عصر حاضر تصویر می کند.

وی برنده ی جایزه ی هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۸۲ برای نوشتن کتاب رعنا می باشد.

اما بعد اگر بخواهیم به زندگی شخصی او بپردازیم باید به این نکته اشاره کنیم که او در جفره ی بوشهر دیده به جهان گشود.

دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستانش را در بوشهر سپری کرد و بعد در دانشگاه شیراز در رشته ی روان شناسی قبول شد و در این مقطع تحصیلات خود را به ثمر رساند.

پس از آن وی به آمریکا رفته و در رشته ی علوم تربیتی در دانشگاه ایندیانا مدرک فوق لیسانس خود را دریافت می کند.

نیره روانی پور از دهه ی ۶۰ شروع به نویسندگی می کند .

نخستین کتابش به نام کنیزو ، در سال ۶۷ به بازار کتاب عرضه شد

و به دنبال آن چندین داستان کوتاه و رمان دیگر نیز از او منتشر گردید .

داستان رعنا مشهور ترین داستان اوست که که توانسته است برای او افتخارات بسیاری به همراه بیاورد .

منیره روانی پور ، در زمانی که کلاس های داستان نویسی برگزار می کرد ،

با بابک تختی که ریاست نشر قصه را به عهده داشت

و فرزند جهان پهلوان غلامرضا تختی بود ، آشنا شده و با یکدیگر ازدواج می کنند .

آنان از این ازدواج یک فرزند به نام غلامرضا دارند .

سال ۷۹ ، روانی پور ، یکی از افرادی بود که در کنفرانس برلین شرکت کرد .

او از سال ۸۵ فعالیت در زمینه ی حقوق زنان را آغاز کرده و از سال ۲۰۰۷ نیز به آمریکا مهاجرت می کند .

نوشته های او عمدتا دارای دغدغه هایی مشترک می باشند .

فضای داستان های او کاملا زن محور است و در فضای جنوب کشور ، روایت تبعیض ها و قهرمانی ها را به تصویر می کشد .

منیره روانی پور در زمینه ی نویسندگی طلایه دار روشنفکران زن است .

روانی پور، منیرو

Showing all 6 results

Show:
Scroll To Top
Close
Close
Shop
Sidebar
0 Wishlist
0 Cart
Close

My Cart

Shopping cart is empty!

Continue Shopping